Nieuw: Sjakie’s zorgkiezer!

En, word jij ook een beetje kriegelig van vergelijkingssites voor zorgverzekeraars die je zoals elk jaar weer bestoken met advertenties. En waar op onverklaarbare wijze verschillende uitkomsten uit komen, ook al vul je dezelfde gegevens in? Dan heb ik goed nieuws.
Ik heb een nieuwe – en veel simpelere vergelijker bedacht. Sjakie’s zorgkiezer!
Doe de checklist en je weet binnen 1 minuut wat je moet kiezen.

Sjakie’s checklist

• Wil je niet te veel betalen voor je zorgverzekering?
• Wil je een zorgverzekeraar met de hoogste klantwaardering?
• Wil je een zorgverzekeraar die geen geld betaalt aan vergelijkingssites? (en die je dan ook niet via vergelijkingssites kunt afsluiten)
• Wil je verzekeraar die voorvechter is voor vrije artsenkeuze?
• Geef je de voorkeur aan een kleine onafhankelijke verzekeraar?
• En vind je het een pluspunt dat de directeur zijn salaris weggeeft aan een goed doel?

Is het antwoord op al deze vragen Ja? Gefeliciteerd, dan kom je vanzelf uit bij DSW, de onafhankelijke zorgverzekeraar uit Schiedam.

DSW is een beetje de luis in de pels van de grote verzekeraars. Ieder jaar komt DSW immers als eerste met de premie voor het nieuwe jaar. Vaak lager dan verwacht. Waardoor de andere verzekeraars ook gedwongen worden lagere premies te hanteren.

Ik werd bekend met DSW toen ik directeur Chris Oomen een aantal jaar geleden zijn gal hoorde spuwen over Promovendum (waar ik destijds verzekerd was). Promovendum was voor hoger opgeleiden. En hoger opgeleid = gezonder = minder ziektekosten = lagere premie betalen. Chris Oomen legde haarfijn uit waarom dit het solidariteitsprincipe van zorgverzekeraars ondermijnt en ik ging direct weg bij Promovendum.

Chris Oomen is inmiddels 70 maar nog niet met pensioen. Hij zet zich af tegen de kartelvorming van grote zorgverzekeraars. Tegen risicoselectie door verzekeraars. Hij is een man met een missie: toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen en een zorgstelsel zonder bureaucratie. En hij geeft inderdaad zijn salaris aan het goede doel. Hij heeft zijn schaapjes namelijk al lang op het droge.

Stap over op DSW

PS: Ik betaal bij DSW voor een basisverzekering met het hoogste eigen risico 92,50 per maand. Bij zorgkiezer.nl kwam FBTO bovenaan als beste keus, voor 95,50 per maand. Bij Independer was Anderzorg voor 83,- per maand de koploper. Dus voor minder dan een tientje per maand extra maak je een principiële keuze waar je je beter bij voelt. En dat is geen geld voor een goed gevoel. 

En voor alle duidelijkheid: ik heb geen enkel belang bij DSW en schrijf dit puur op persoonlijke titel omdat ik het een mooie organisatie vindt die veel klanten verdient.

Advertenties

Worden de verschillen nu echt te groot?

Er wordt al tijden over gediscussieerd. Zijn de verschillen nu wel of niet te groot geworden? En hoe schadelijk is deze mate van ongelijkheid? Links en rechts buitelen over elkaar heen. De een vindt ongelijkheid goed, de ander zegt dat het altijd dezelfden zijn die aan het langste eind trekken. Ik ben het met de laatste groep eens. De verschillen zijn écht veel te groot geworden.

Uiteindelijk trekken Bayern Munchen, Barcelona, Manchester, Madrid of Milaan altijd aan het langste eind. En dat is niet vreemd gezien de ongelooflijke ongelijkheid in begrotingen. Waar Spanje economisch gezien het zwakke broertje in Europa is, kan het op voetbal gebied onbeperkt schulden maken. De twee Madrileense finalisten van de laatste Championsleague hadden gezamenlijk een miljard(!) schuld. Ter vergelijk: de totale begroting van alle Nederlandse eredividieclubs is 400 miljoen.

Los van het feit dat dit totaal oneerlijk is, maakt het vooral het voetbal er niet leuker op. Het gevolg is namelijk dat clubs uit brave landen zoals Nederland bij voorbaat al geen schijn van kans maken de eerste ronde door te komen. Al jaren spelen de Nederlandse deelnemers aan de Championsleague tijdens de groepswedstrijd om de niet meer dan de derde plaats. De derde plaats die recht op… deelname aan knockout-fase van de Europaleague.

Dan zou het bijna logischer zijn om daar direct al aan mee te doen. Ik denk dat het voor spelers en publiek van PSV en Feyenoord leuker is om een spannende groepsfase tegen clubs als Panathinaikos, Dinamo Moskou, Standard Luik en Sevilla te beleven, dan als speelbal te fungeren voor de Europese voetbal-elite. En laten we ons vooral niet veel beter voelen dan dit soort clubs. Zo heeft Sevilla bijvoorbeeld een hogere begroting dan Ajax en PSV en won het de afgelopen tien jaar al drie keer de Europa league.

De reden dat alle clubs een bijrol in de Championsleague prefereren boven een spannende competitie in de Europaleague heeft natuurlijk met geld te maken. De verdiensten in de Europaleague zijn maar een fractie van die van de Championsleague. Ajax verdient sowieso meer dan 15 miljoen aan deze Championsleague. Vermoedelijk meer dan een Europaleague finalist verdient. En dat terwijl dit trieste clubrecord gebroken werd en de rol van Ajax beperkt bleef tot onderstaande. En het vreemde feit doet zich nu voor dat PSV en Feyenoord zich al geplaatst hebben voor de knockout-fase van de Europaleague en Ajax dat nog voor elkaar met zien te krijgen.

Het serieus doorvoeren van Financial FairPlay kan en zal helpen dit probleem op te lossen. Miljoenenschulden zoals in Spanje moeten verboden worden. En wat mij betreft mag er ook wel wat geld van de Championsleague naar de Europaleague vloeien. Een beetje nivelleren dus. Of begin ik nu echt als Piketty te klinken?

ALS je de ijswateremmers zat bent…

Lees dan dit stukje even.

Vorige week stond er een stuk in het NRC van iemand die zich afzette tegen de één van de meest succesvolle en originele fondswervingsacties ooit. De bucketwaterpret is over. Gelukkig maar. schreef Yaël Vinckx. Gelukkig voor haarzelf bedoelde ze. Want ze vond de filmpjes irritant en ergerde zich. “Net zo min als het bij kanker draait om het beklimmen van de Alpe d’ Huez, draait het bij ALS om een emmer waterpret” meende Yaël. Ze noemde het emotionele filmpje, waarin ALS-patiënt Anthony Carbajal vertelt enorm dankbaar te zijn voor de actie, een PR-stunt. “En dat terwijl de ALS-stichting eerder met zo’n geweldige campagne kwam”.

Ik ergerde me ook. Niet aan de ijswateremmerfilmpjes, al was ik die ook al snel zat. Ik ergerde me Yaël die ‘zo blij was dat de waterpret over was’. Ik ergerde me aan de arrogantie van iemand die zich ver verheven voelde boven ‘het klootjesvolk dat een emmer water over zich heen gooit’. Ik ergerde me dat iemand niet begrijpt wat de essentie van een fondswervingsactie is. Het gaat namelijk niet om goede smaak of om het winnen van een reclame-award. Al smeren mensen zich in met pindakaas en doen ze de vogeltjesdans op een waterfiets. In zo’n geval heiligt het (goede) doel de middelen. Het gaat er om dat er geld opgehaald wordt. De meer dan 100 miljoen opgehaalde euro’s door de icebucketchallenge maken dit de succesvolste ALS-campagne ooit.

Als je al een punt van kritiek wilt hebben op deze inzamelingsactie, dan is het dat deze wellicht kannibaliseert op andere goede doelen. Mensen geven hun (liefdadigheids)geld meestal maar één keer uit. En het is een feit dat malaria of een ziekte als kanker jaarlijks meer dan 1000 maal zoveel sterfgevallen veroorzaken dan ALS. Niet dat we daarom minder aan ALS moeten doneren, maar wel meer aan andere goede doelen. Daarom besloot ik samen met mijn favoriete zwager Tony, komend weekend de Dam-tot-Damloop te gaan lopen om geld op te halen voor het Wereld Kanker Onderzoek Fonds. En daar komt de aap uit de mouw: dit blog is inderdaad een ordinair verzoek tot sponsoring. Dus als je ook vindt dat er meer geld voor kankeronderzoek nodig is, wil je me dan met een tientje (of zo) sponsoren?

Nu moet ik helaas melden dat mijn achillespezen het vorige week tijdens het trainen voor de Dam-tot-Damloop begaven en ik daardoor niet meer mee kan doen. Maar ik vind dat noch het kanker onderzoekfonds, noch Tony daar de dupe van mag zijn. Vandaar dit blog. Want zeg nu zelf: stel dat je bij de vorige alinea besloten had mij te sponsoren, dan had je toch niet mij gesponsord, maar het kanker onderzoekfonds? Dus per saldo maakt het eigenlijk niet zoveel uit dat ik dit jaar niet kan lopen (alhoewel ik dat graag had gedaan). Sponsor daarom de andere helft van team Tony&Sjaak. En dat kan hier: http://www.inactietegenkanker.nl/acties/tony_stoffels/tony-loopt-voor-het-onderzoek-tegen-kanker/actie.aspx.
Namens het kankerfonds, namens Tony en namens mijzelf: dankjewel!

 

 

Lowlands gemist

Afgelopen weekend zou mijn tiende Lowlands geweest zijn. Maar dit jaar was ik Sjaak Afhaak. De aantrekkingskracht van wat ik ooit het leukste festival van Nederland vond, nam de laatste jaren langzaam maar zeker wat af. Er was niet één aanwijsbare reden. Gewoon een gevoel. Een optelsom van niet al te imponerende lineups en het gevoel steeds iets meer uitgeknepen te worden. Bijvoorbeeld door de elk jaar flink duurder wordende tickets. Nu bestaat er nu eenmaal zoiets als inflatie, maar als ik de CBS-consumentenprijsindex op de Lowlandskaartjes loslaat, zou een kaartje dat in 2006 nog € 117,50 kostte dit jaar € 137,- mogen kosten. Maar een Lowlands-kaartje kostte in 2012 al € 185,-. Als gevolg van de BTW verhoging die doorberekend moest worden. Maar toen de BTW verlaagd werd merkten bezoekers dit niet in de portemonnee.

Ook de drankprijzen stegen bij Lowlands sneller dan bij het CBS. Nu was het sympathiek dat je bij Lowlands een halve liter – al dan niet sterke – drank mee mocht nemen, het festivalterrein op. Maar daar was sinds kort een ontmoedigingsbeleid voor bedacht: een loketje bemand door twee personen waardoor er zo’n lange rij stond dat je die optie maar liet zitten. Je kon je drankuitgaven nog wel beperken door je lege bekertjes weer in te leveren. Voor tien bekertjes kreeg je een nieuw biertje. In 2013 waren dit 11 bekertjes geworden. Stuk voor stuk kleinigheden die bij elkaar opgeteld zorgden voor een licht verminderd gevoel.

Toen de eerste mail voor de kaartverkoop van 2014 binnenkwam bleek een kaartje opnieuw een tientje duurder te zijn, werd er parkeergeld (€ 15,- tot 25,-per auto) geïntroduceerd en had men besloten het statiegeldsysteem op te heffen. Een policy-wijziging die Lowlands zo’n tien procent extra drankomzet oplevert, want de bekertjes parasieten zorgden er wel voor dat er geen bekertje verloren ging. TIEN PROCENT! Dat is geen klein bier en iedereen snapt waarom het afgeschaft is. Festival directeur Van Eerden verklaarde “Je neemt de impopulaire maatregelen in één keer, dat heb ik van het kabinet geleerd.” Misschien had hij ook kunnen leren dat het kabinet daardoor niet bepaald populair is geworden.

Ik besloot deze keer maar eens te wachten met kopen van een kaartje. En ik bleek niet de enige met een tanend Lowlandsgevoel. Zonder hierover afspraken gemaakt te hebben, besloten meer vrienden een jaartje over te slaan. Uiteindelijk was Lowlands pas op 13 mei uitverkocht. En dat terwijl Pinkpop – dat het jarenlang moest afleggen tegen Lowlands – dit jaar voor het eerst in één dag was uitverkocht. Nu kun je denken: “niks aan de hand, uitverkocht is uitverkocht, of dat nu in één dag of vijf maanden gebeurt.” Maar toch. Dit kan een kentering betekenen. Voor de 2015 editie zullen niet veel mensen op de dag dat de kaartverkoop begint bestellen. Eerst maar eens wachten wat de line-up is. En terecht. Of maar eens kijken wat voor andere leuke festivals er nog meer zijn. Lowlands zal zijn stinkende best moeten doen. En terecht. Misschien zelfs de prijzen een keer laten zakken. Zou een mooi gebaar zijn. En eigenlijk ook best terecht.

Een weekje geleden was ik nog blij met mijn besluit een jaartje over te slaan. De line-up was inderdaad niet super en de weersvoorspellingen matig. Prima om het een keer via TV te volgen.
En toen werd het vrijdag… Het weer bleek mee te vallen. Diverse vrienden waren wel gegaan. De whatsapp’jes die ik kreeg hakten er in. Net zoals de foto’s op Facebook. De rokende schoorstenen. De nieuwe Bravo tent. Optredens van Imagine Dragons, Stromae en Gesaffelstein. Lowlands op TV was niet leuk. Ik hoorde daar te zijn. Ik bleek serieus aan FOMO te lijden. Dit wil ik niet nogmaals meemaken. Dus Lowlands: doe je best volgend jaar. Wie weet kan ik dan alsnog mijn tweede lustrum vieren!

In godsnaam, je bent contactpersoon buitengebied gemeente Olst-Wijhe, trek iets leuks aan, en gedraag je een keer niet!

Deze week verscheen er een brief in de Volkskrant naar aanleiding van het fanatieke meeleven en juichen van ons koninklijk paar. Je ziet in het filmpje Willem Alexander, zoals de meeste Nederlandse schaatsliefhebbers, fanatiek meeleven, in spanning zitten en juichen als de gouden medaille een feit blijkt. Als je niet zou weten dat hij koning is zou je hem voor gewone schaatsliefhebber aanzien.

Ik moest terugdenken aan de enige keer dat ik Willem Alexander persoonlijk ‘ontmoet’ heb. Dat was na de wedstrijd Nederland – Ierland tijdens het WK voetbal van 1994. Nederland had Ierland verslagen en Nederlanders en Ieren vierden dat gezamenlijk op Church Street Station in Orlando. Opeens werden we opzij geduwd door wat mannen in pakken. Wat bleek: Willem Alexander was er ook en de pakken waren zijn beveiligers. Wim-lex liep mee in de polonaise, voetbalshirtje aan en biertje in de hand en hij liet zich door vele Nederlandse supporters op de schouders slaan en ik sloeg mee. Aan de bierbuik te zien studeerde hij nog. ‘Nu kan hij dit nog doen, dat zal later wel anders zijn’ dacht ik toen.

Twintig jaar later is hij koning. Verder lijkt er weinig veranderd, want hij gedraagt zich nog steeds als sportliefhebber. Meer Oranjefan dan Oranje. Volkomen begrijpelijk dat hij zijn privileges gebruikt om dit van zo dichtbij mee mag maken. Eén van de weinige momenten dat ik hem benijd. Ik vond het mooi dat hij er zich niet van bewust leek dat er camera’s op hem gericht stonden. Hij bewees echt geen protocol-fetisjist je zijn. 
Maar niet iedereen vond het mooi. Roelien Dekker uit Wijhe in elk geval niet. Uit haar smeekbede ‘In godsnaam, je bent koning, trek een pak aan, en gedraag je‘ werd dat duidelijk. Als je schaatsers hartstochtelijk toejuicht ben je een corpsbal en is je vrouw een lekker blond mokkel. Dan lal en hos je, lach je te hard en drink je te veel bier, zo vulde Roelien het plaatje in. Met een goed glas wijn in de hand schaamde ze zich er zelfs voor. Wat moest Poetin wel niet van dit stel denken?

Ik dacht alleen maar: hoe kan iemand in vredesnaam zo zuur zijn? Wat is er dan met je gebeurd? Zou ze in haar studententijd door corpsballen aangerand zijn? Ik kreeg zelfs een beetje medelijden. Gelukkig hebben we Google en viel alles op zijn plaats. Vandaar mijn welgemeende advies voor Roelien: “In godsnaam, je bent contactpersoon buitengebied gemeente Olst-Wijhe, trek iets leuks aan, en gedraag je een keer niet!”

Roelin, maak je vooral geen zorgen om wat Poetin denkt van ons bierdrinkende koningspaar!

Pensioentip van de Marlboro Man

Deze week overleed de Marlboro Man op 72 jarige leeftijd aan COPD; niet geheel verrassend het gevolg van jarenlang roken. En zo maakt hij postuum opnieuw reclame, maar nu voor het stoppen met roken. Gezondheid en – vooral bij vrouwen – een oudere huid zijn de belangrijkste redenen om met roken te stoppen. Daarna komt pas het financiële aspect van roken, maar dat aspect wordt echter schromelijk onderschat. En dat komt door je pensioen.

Als ik een roker vraag of hij weet hoeveel die hobby hem ongeveer per week kost, komt er een antwoord dat ergens tussen het tientje (de gelegenheidsroker) en de 50 euro (de kettingroker) ligt. Prijzig, maar blijkbaar nog niet duur genoeg om ermee op te houden. Als ik rokers vraag of ze zouden stoppen als het roken tweemaal zo duur zou worden, zeggen de meesten dat ze dat in dat geval inderdaad zouden doen. Nou beste rokers, stop dan maar meteen want het is nu al zeker tweemaal zo duur. Ik reken even voor. Wanneer je met pensioen gaat, krijg je (meestal) een uitkering tot aan je dood. Die dood komt bij rokers gemiddeld vijf (bron: CBS) tot tien (bron: KwF Kankerstichting) eerder. De gemiddelde resterende levensverwachting – dat is het aantal jaar dat je nog leeft vanaf je 65ste – is volgens het CBS voor een man 17,9 jaar, dus vanaf de pensioenleeftijd van 67 nog 15,9 jaar. Als ik de schatting hanteer van ‘vijf jaar eerder dood’ van het CBS, is de resterende levensverwachting voor een rokende man dus nog maar (15,9 – 5 =) 10,9 jaar. Als roker betaal je echter wel evenveel pensioenpremie als een niet-roker. Een roker betaalt dus bijna een derde te veel aan pensioenpremie, gezien zijn kortere levensverwachting.

In mijn vorige blog liet ik zien dat werknemers in Nederland op dit moment zo’n 30 procent van hun salaris aan AOW en pensioenpremie kwijt zijn. Dat komt dus overeen anderhalve dag per week. Als we anderhalve dag per week werken voor ons pensioen, dan werkt de roker ongeveer een derde daarvan – een halve dag per week – voor het pensioen van de niet-roker.Voor een modaal salaris komt een halve dag nettoloon neer op zo’n 45 euro (dus als je tweemaal modaal verdient tweemaal zoveel, etc.). Tel dat op bij de directe kosten voor het roken en je hebt de totale kosten van roken te pakken. Voor de meeste rokers betekent dit dat roken uiteindelijk ruim tweemaal zoveel kost als ze al dachten. Dus als het gegeven dat de helft van de rokers overlijdt als gevolg van zijn ‘hobby’ en tevens een kwart het pensioen überhaupt niet haalt nog niet genoeg reden zijn om te stoppen, zijn deze extra kosten het misschien wel. Want je wilt vast langer van je pensioen genieten dan de Marlboro Man gedaan heeft,.

 

 

 

ZZP’ers en pensioen

Vorige week was het weer zover. Een ambtenaar pleitte voor verplicht pensioen voor ZZP’ers. Weliswaar de  hoogste ambtenaar van het Ministerie van Economische Zaken, maar toch een ambtenaar. Iemand die zijn leven lang veilig in loondienst is geweest en die denkt te weten wat het beste is voor de ZZP’er. Recent was ik panellid bij de Pensioenexpeditie waar aan de mensen in de zaal de vraag werd gesteld: ‘Moeten ZZP’ers verplicht worden te sparen voor hun pensioen?’ Ruim de helft van de deelnemers stak zijn hand op. Toen ik vervolgens vroeg: ‘Wie van jullie is zelf ZZP’er?, gingen alle handen weer naar beneden. Het is makkelijk beslissen over een ander.

Pensioen verplichten druist tegen het principe van vrij ondernemerschap in. Veel mensen gaan voor zichzelf beginnen, juist omdát ze over bepaalde zaken zelf willen beslissen. En zeker als startende zelfstandige wil je al het geld dat je verdient investeren in je bedrijf en niet verplicht een deel daarvan opzij leggen voor pensioen. Als je voor jezelf begint geef je zekerheiden op en daar krijg je vrijheid voor terug. Een ZZP’er heeft flexibiliteit te bieden en dat is waar veel werkgevers naar op zoek zijn. Daar moeten werkgevers dan wel extra voor betalen, want de ZZP’er heeft ten opzichte van een medewerker in vaste dienst extra kosten zoals die voor pensioen en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. Maar aan dat extra betalen schort het nogal eens door de huidige arbeidsmarkt en ZZP’ers krijgen vaak nauwelijks meer betaald dan iemand in loondienst.

Tegelijkertijd is er een (groeiende) groep ZZP’ers die eigenlijk helemaal niet ondernemend is en die liever een vast contract zou hebben. Mensen die hun baan verloren hebben en dan maar ZZP’er geworden zijn. Die mensen zijn feitelijk gedwongen en ik noem ze daarom ZZK’ers: Zelfstandigen Zonder Keuze. Voor die mensen is het te hopen dat ze uiteindelijk gewoon weer in loondienst terechtkomen, wanneer over een poosje de arbeidsmarkt weer zal aantrekken, misschien mede geholpen door de uitstroom van Babyboomers. En dan zullen tevens de échte ZZP’ers weer tarieven kunnen vragen, waardoor ze die extra kosten zoals voorzieningen voor de oude dag kunnen dragen. En heb met de échte zelfstandigen geen medelijden, die redden zich heus wel.  Bovendien bestaat er altijd nog een vangnet dat AOW heet

Voor zelfstandigen bieden de broodfondsen een mooi alternatief voor de dure arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. Wel moet er nog een goede, eerlijke en eenvoudige pensioenoplossing komen die aansluit op de wensen van zelfstandigen. En die komt er binnenkort al. Maar dat is niet die van de FNV zelfstandigen. Welke pensioenoplossing dit wel is? Daarover schrijf ik een volgende keer meer.